Mydło Czarne Ziołowe Syberyjskie Bania Agafii

Witam,
tym razem chciałam opisać kolejny ciekawy produkt, który i tym razem mogłam przetestować dzięki uprzejmości Etno Bazar, a jest nim tym razem:

MYDŁO CZARNE ZIOŁOWE NATURALNE SYBERYJSKIE BANIA AGAFII



Wiele osób zachwyca się tym produktem, zaciekawiona także postanowiłam wypróbować, bo dlaczego nie xd









Mydło znajduje się w plastikowych 500 ml słoiczku, ładnie zabezpieczone przed wylaniem dodatkową pokrywką.

A jak wygląda w środku? xd



Podoba mi się ten listek w środku :)


O produkcie:

" Skład syberyjskiego mydła oparty jest na wieloletnich tradycjach, recepturach i doświadczeniu mieszkańców Syberii. Wybrali oni 37 ziół, z których powstało mydło czarne Banii Agafii. Mydło babuszki Agafii sprawia, że skóra jest nawilżona, odżywiona i zregenerowana. Piękny zapach mydła pozwala na zrelaksowanie się i odprężenie podczas kąpieli. W skład ziołowego mydła babci Agafii wchodzą m.in. uczep trójlistny, krwawnik pospolity, pokrzywa zwyczajna, rumianek pospolity, szałwia, melisa, miodunka plamista, różeniec górski, dziegieć, brzozowa huba, lukrecja, mydlnica lekarska, świerk syberyjski, mech dębowy, olej sojowy i lniany, olej pichtowy, olej cedrowy, olej z łopianu, olej z dzikiej róży, pyłek kwiatowy. Wszystkie składniki sprawiają, że skóra jest odżywiona i nawilżona. Mydło ma działanie tonizujące, odżywiające, nawilżające, działa antyseptycznie, łagodząco, oczyszczająco, przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie i dostarcza niezbędnych skórze witamin i mikroelementów. Mydło syberyjskie nie zawiera sztucznych barwników, ani składników zapachowych. Mydło można stosować jako szampon lub żel do mycia ciała. Czarne, ziołowe mydło jest bardzo wydajne i ma piękny zapach."

Skład(przeanalizowany przeze mnie z odmętów internetów):



* Woda

* Sodium Laureth Sulphate "Sodium Lauryl Sulfate- = SLS - Surfaktant, środek powierzchniowo czynny, silnie pieniący. Typowe detergenty syntetyczne, stosowane od dawna w przemyśle do odtłuszczania i mycia urządzeń oraz pomieszczeń. Powodują przesuszenie skóry, zaburzają wydzielanie łoju i potu, upośledzają czynności gruczołów apokrynowych, podrażniają skórę, wywołują świąd i wypryski. Uszkadzają osłonki włosów powodując łamliwość i rozdwajanie włosów."

* Cocamid DEA- "Niejonowa substancja powierzchniowo czynna. Substancja umiarkowanie lipofilowa, słabo rozpuszcza się w wodzie. Niestabilna chemicznie. Substancja myjąca, pianotwórcza, stabilizująca i poprawiająca jakość piany w mieszaninie z anionowymi substancjami powierzchniowo czynnymi. Znajduje się na liście substancji dozwolonych do stosowania w kosmetykach wyłącznie w ograniczonej ilości, zakresie i warunkach stosowania. Maksymalne stężenie amin drugorzędowych w produkcie gotowym nie powinno przekraczać 0,5%, także maksymalne stężenie amin drugorzędowych nie powinno przekraczać 5% (dotyczy surowców). Ponadto substancji nie należy stosować z substancjami nitrozującymi. Maksymalna zawartość nitrozoaminy nie powinna przekraczać 50 mikro g/kg. Substancja nie powinna być przechowywana w pojemniku zawierającym azotyny. Jest substancją szkodliwą chemicznie dla środowiska."

* Sorbitol- "organiczny związek chemiczny z grupy cukroli, alkohol heksahydroksylowy; bezbarwna substancja krystaliczna o słodkim smaku, dobrze rozpuszczalna w wodzie. Otrzymywany jest poprzez redukcję glukozy. Stosowany jako dodatek do żywności E420."

* Ozokerite- wosk ziemny, naturalny, pachnący wosk mineralny, parafina.

* Tar- "Dziegieć – lepka, ciemnobrązowa ciecz, powstająca w wyniku rozkładowej suchej destylacji kory brzozowej, rzadziej bukowej.

Dziegciem nazywa się dziś również podobny produkt wytwarzany z żywicznego drewna sosny, choć kiedyś wyraźnie rozróżniano te substancje, nazywając drugą z nich smołą drzewną. Niekiedy jako "dziegieć mineralny" określa się smołę pogazową używaną w lecznictwie jako produkt standaryzowany pod nazwą Prodermina.

Dziegieć posiada właściwości antyseptyczne i bakteriobójcze. Niegdyś był bardzo rozpowszechniony i stosowany jako lek w chorobach skóry. Do dzisiaj jest szeroko wykorzystywany w leczeniu łuszczycy, chociaż ze względu na swój zapach i trudne do usunięcia zabrudzenia nie jest lubiany przez pacjentów. Ponadto używany jest przez lekarzy weterynarii jako środek pomocny przy wykonywaniu opatrunków oraz w celach pielęgnacyjnych racic u bydła lub kopyt u koni.

Oprócz zastosowania w leczeniu wykorzystywano go również do impregnacji płótna i skóry, smarowania osi, uszczelniania beczek, przyklejania grotów do strzał i w wielu innych celach."

*Chenopodium Ambrosioides- Komosa Meksykańska, Herbata Jezuicka. Gatunek rośliny należący w różnych systemach klasyfikacyjnych do rodziny komosowatych lub szarłatowatych. Pochodzi z Meksyku. W Europie i w Polsce jest czasami uprawiana, jej zdziczałe formy można niekiedy spotkać w środowisku naturalnym (gatunek zawleczony).

Działanie:
-olejek eteryczny ma działanie przeciwrobaczycowe – używa się go do zwalczania owsików, glisty ludzkiej, tęgoryjca dwunastnicy. Poraża on mięśnie robaków, umożliwiając wydalenie ich wraz z kałem. Jednak łatwo o przedawkowanie, prowadzące do zatrucia. Podaje się go razem z silnym środkiem przeczyszczającym. Nieumiejętne stosowanie może doprowadzić do uszkodzenia nerek, wątroby, głuchoty, drgawek, a nawet śmierci.
- W Meksyku i innych krajach Ameryki Łacińskiej komosa piżmowa jest używana jako przyprawa, pod nazwą epazote, dodawana w koncowej fazie gotowania potraw z fasoli popularnych w tym regionie (redukuje gazy zoladkowe powodowane przez te potrawy).
- Wchodziła w skład niektórych kosmetyków. Obecnie zabronione jest jej użycie do tego celu.
- Dawniej stosowano napar z ziela komosy i olejek komosowy do leczenia chorób skóry i chorób wenerycznych."

* Cedrus Deodara Wood Oil- Olej z Drzewa Cedru Himalajskiego. "Cedr himalajski (Cedrus deodara) – gatunek drzewa z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Jest to najbardziej rozpowszechniony gatunek cedru." wykazuje on własćiwości przeciwbakteryjne oraz przeciwzapalne i przeciwgrzybiczne. Więcej na ten temat tutaj: https://hipokrates2012.wordpress.com/2012/08/06/cedr-himalajskiorzeszki-cedrowe/

* Davurica Soybean- Olej sojowy. "Olej sojowy używany jest do produkcji kremów, mleczek i mydeł. Ponadto na jego bazie wytwarza się olejki do masażu. Olej sojowy może być stosowany w celu pielęgnacji skóry tłustej, ze skłonnością do łojotoku, gdyż reguluje wydzielanie sebum i łagodzi stany zapalne. Ponadto może być wykorzystywany do pielęgnacji cery dojrzałej. Zawarta w oleju sojowym witamina E jest silnym przeciwutleniaczem, który chroni organizm przed stresem oksydacyjnym i uszkodzeniem komórek, wywoływanym przez wolne rodniki, a tym samym opóźnia proces starzenia się skóry."

* Abies Siberica- "Jodła syberyjska – gatunek drzewa wiecznie zielonego należącego do rodziny sosnowatych. Zasięg tego gatunku jest największy z jodeł – obejmuje rozległe obszary północnej Rosji od Kamczatki na wschodzie, po Mandżurię i Turkiestan na południu, w strefie klimatu zimnego i chłodnego. Mimo że w obrębie naturalnego zasięgu znosi silne mrozy, sadzony w Europie przemarza z powodu spóźnionych przymrozków, ponieważ zbyt szybko rozwija tu pączki. W efekcie w Europie jest gatunkiem krótkowiecznym i źle rosnącym." Wykazuje właściwości antybakteryjne, antywirusowe oraz przeciwgrzybiczne,pomaga w leczeniu stanów zapalnych skóry.

* Hippophae Rhamnoides Altaica- Rokitnik ałtajski. Właściwości: odżywcze, gojące, poprawia wygląd skóry.

* Juniperus Communis- "Jałowiec pospolity - gatunek zawsze zielonego krzewu, rzadko niskiego drzewa, należący do rodziny cyprysowatych. Występuje na półkuli północnej od obszaru okołobiegunowego po góry południowej Europy, Azji i Ameryki Północnej. W Polsce jest to gatunek rozpowszechniony. Rośnie na bardzo różnych siedliskach – od bagien, poprzez lasy, po murawy, odłogi i tereny skaliste. Jest to też gatunek bardzo zmienny – euroazjatycka odmiana typowa osiąga do kilkunastu metrów wysokości, podczas gdy pozostałe odmiany płożą się lub podnoszą, osiągając niewielką wysokość. Jałowiec pospolity ma wszechstronne znaczenie użytkowe i odgrywał istotną rolę w kulturze ludzkiej, także jako roślina magiczna. Wykorzystywany jest m.in. jako roślina lecznicza, jadalna (szyszkojagody używane są jako przyprawa), olejkodajna, barwierska. Często uprawiany jest jako krzew ozdobny.
Olejek jałowcowy ma działanie grzybobójcze i antybakteryjne, jednak nie działa znacząco na: pałeczkę ropy błękitnej, Candida albicans, gronkowca złocistego i pałeczkę okrężnicy (choć są badania wskazujące na istotne działanie antybakteryjne także dla tych dwóch ostatnich gatunków. Zalecane jest stosowanie jałowca po leczeniu antybiotykiem zakażeń dróg moczowych, co zapobiega nawrotom zakażeń i niszczy pozostałe bakterie, odporne na antybiotyki. Wskazany jest zwłaszcza przy antybiotykoopornych zakażeniach. Flawonoidy, a w mniejszym stopniu olejek eteryczny z zawartym w nim terpinenolem, działają moczopędnie. W efekcie stosuje się jałowiec przy dolegliwościach wiążących się z zatrzymywaniem wody i jonów sodu przy niedomaganiu nerek. Wyciągi z szyszkojagód zwiększają wydzielanie żółci i soku żołądkowego. Pobudzają też perystaltykę, wydzielanie potu i rozszerzają naczynia włosowate skóry powodując jej zaczerwienienie, działają także drażniąco na skórę. Olejek jałowcowy wchodzi w skład maści rozgrzewających stosowanych w bólach reumatycznych i przy nerwobólach."

* Amaranthus Caudatus- "Szarłat (Amaranthus) – rodzaj roślin należących do rodziny szarłatowatych. Obejmuje ok. 100 gatunków rozprzestrzenionych na całym niemal świecie, ale rodzaj najbardziej zróżnicowany w tropikalnej i subtropikalnej Azji i Ameryce. Wiele gatunków szarłatu to rośliny jadalne, przy czym u jednych spożywane są nasiona (np. A. caudatus, A. hybridus), u innych młode pędy (np. A. tricolor)."

* Rosa Canina- Dzika Róża. "Dojrzałe owoce są składnikiem wielu mieszanek ziołowych. Zawierają oprócz ogromnej ilości witaminy C garbniki, karotenoidy, kwasy organiczne, olejki eteryczne, cukry, pektyny. Owoce są niezwykle bogatym źródłem witaminy C – zawierają jej dziesięciokrotnie więcej niż porzeczka czarna. Już 1-3 jej owoce w zupełności wystarczą do pokrycia dziennego zapotrzebowania człowieka na tę witaminę. Naturalna witamina zawarta w owocach jest przy tym trzykrotnie bardziej skuteczna od witaminy syntetycznej w tabletkach. Owoce róży mogą być używane do sporządzania przetworów i win. Owoce dzikiej róży zawierają również witaminy A, B1, B2,, E, K i kwas foliowy, flawonoidy, kwasy organiczne, pektyny oraz garbniki".

* Arctium Lappa- Łopian większy. "Inne (ludowe) nazwy: łopuch, głowacz, kostropień, topień, dziady. Występuje w Europie, na Syberii, w Himalajach, Chinach, Japonii, Azji Mniejszej, na Kaukazie, a jako gatunek zawleczony również w Ameryce Północnej i Południowej. Jest pospolity na terenie całej Polski. Status gatunku we florze Polski: gatunek rodzimy.

Wykorzystuje się głównie korzenie (Radix Bardanae). Wytwarza się z niego olej z łopianu. Korzenie zawierają cukier inulinę, białka, tłuszcze, związki poliacetylenowe, fitosterole, nieduże ilości olejków eterycznych, glikozydy, saponiny, dużo siarki, fosforu, witaminę C.

Wykazuje silne działanie antybakteryjne, grzybobójcze, przeciwzapalne. Działa także moczopędnie i napotnie. Zmniejsza wydzielanie soku żołądkowego, zwiększa natomiast wydzielanie śluzów w przewodzie pokarmowym. Dlatego też korzeń łopianu stosowany jest wewnętrznie w leczeniu nieżytów przewodu pokarmowego, w stanach zapalnych dróg moczowych i pęcherzyka żółciowego, w niewydolności wątroby, zaburzeniach przemiany materii. Wykazuje też pozytywne działanie na skórę. Zewnętrznie stosowany jest do leczenia czyraków, trądziku, świądu skóry, łupieżu. Zapobiega również wypadaniu włosów i łupieżowi. Do tych celów najlepiej jest wykonać z korzenia łopianu macerat, odwar lub sok. Macerat można uzyskać za pomocą miksera, lub tarki ręcznej, sok można otrzymać z maceratu przeciskając go przez sitko, lub za pomocą sokowirówki. Maceratem lub szmatką nasyconą sokiem łopianu obkłada się odpowiednie miejsca na skórze."

* Linum Usitassium- Len Zwyczajny. Poprzez tłoczenie otrzymujemy z niego olej." Olej o żółtym intensywnym zabarwieniu i intensywnym, cierpkim zapachu. Zawiera 10% nasyconych kwasów tłuszczowych, 58% kwasu alfa-linolenowego, 15% kwasu linolowego, 17% kwasu olejowego. Jest także bogaty w witaminę E.
Emolient tzw. tłusty. Jeśli jest stosowany na skórę w stanie czystym, może być komedogenny, czyli sprzyjać powstawaniu zaskórników. Zastosowany w preparatach do pielęgnacji skóry i włosów tworzy na ich powierzchni warstwę okluzyjną (film), która zapobiega nadmiernemu odparowywaniu wody z powierzchni (jest to pośrednie działanie nawilżające), przez co kondycjonuje skórę i włosy. Powstały film, wygładza powierzchnię naskórka i włosów."

* Petrolinum Distillates- Nafta Oczyszczona (Destylowana). "Nafta należy do medycyny naturalnej. Lekarze i zwolennicy terapii naftą polecają ją ludziom z problemami skóry, włosów, a nawet krwi. Nafta od czasów medycyny ludowej do dziś z powodzeniem stosowana jest w różnych chorobach takich jak: nowotwory, zakażenia krwi, rany skórne, poparzenia, zwyrodnienia kości i stawów, wszelakie bóle, wypadanie włosów. " Więcej tutaj:

* Salvia Officinalis- "Wyciąg z liści szałwii lekarskiej. Szałwia jest uprawiana w wielu regionach Europy i powszechnie wykorzystywana w przemyśle kosmetycznym, farmaceutycznym oraz w produktach dla domu. Olejek eteryczny oraz wyciągi z szałwii znajdują zastosowanie w przemyśle perfumeryjnym ze względu na orzeźwiający zapach, natomiast sama kompozycja zapachowa jest wykorzystywana w środkach odstraszających owady. Zaleca się stosowanie wyciągu z szałwii w produktach do pielęgnacji włosów, a zwłaszcza w kosmetykach do włosów ciemnych. Wyciąg z szałwii wchodzi również w skład produktów przeznaczonych do higieny jamy ustnej jako doskonały dodatek smakowy do pasty do zębów, posiadający dodatkowo właściwości odkażające i gojące, zalecany przede wszystkim w przypadku zakażeń jamy ustnej i dziąseł. Olejek eteryczny z szałwii użyty jako składnik produktów do masażu łagodzi bóle reumatyczne oraz bóle mięśni i stawów. Słowo „szałwia" wywodzi się od łacińskiego czasownika „salvere", który oznacza „ocalić" lub „uzdrowić". W wielu częściach świata szałwię uznawano ponadto za talizman przynoszący szczęście. Bogata w minerały, witaminy, fitosterole i flawonoidy. Ma właściwości przeciwpotne, przeciwzapalne, zmniejsza przepuszczalność naczyń krwionośnych."

* Chelidonium Majus- Glistnik jaskółcze ziele. Glistnik stosowany jest od dawna w ziołolecznictwie europejskim i chińskim, a niedługo po introdukcji do Ameryki Północnej zaczął być wykorzystywany także przez Indian. Już w Starożytnej Grecji i Rzymie przypisywano mu najróżniejsze właściwości, m.in. używano go do zwalczania robaków przewodu pokarmowego. Gatunek opisany został m.in. przez Teofrasta z Eresos i Dioskurydesa. Później o glistniku pisała m.in. Hildegarda z Bingen, a także Paracelsus i Pierandrea Matthioli. W XVI w. zgodnie z nauką o sygnaturach glistnikiem z powodu żółtego koloru soku i kwiatów zaczęto leczyć żółtaczkę i choroby wątroby. W pierwszej połowie XIX w. odkrywać zaczęto alkaloidy zawarte w glistniku (w 1824 – chelidoninę, w 1839 – chelerytrynę). W lecznictwie ludowym ziele było szeroko wykorzystywane, zwłaszcza do leczenia zmian skórnych (brodawek, liszajów) oraz ran, leczono oczy oraz robaczycę u dzieci. Do celów leczniczych zbierano zwykle rosnące pospolicie rośliny dzikie, jednak w XX wieku zapotrzebowanie na surowiec zielarski spowodowało rozpowszechnienie upraw polowych tego gatunku. Glistnik uprawiany był w latach 40. XX w. w Niemczech, w latach 80. XX w. na Węgrzech. W Polsce uprawiano go od połowy lat 70. XX w. Do końca XX wieku zarówno ziele glistnika jak i wyizolowane z niego w stanie czystym alkaloidy miały duże znaczenie lecznicze i były często stosowane, zwłaszcza w gastroenterologii. Od przełomu XX i XXI wieku zaczęły się pojawiać doniesienia o szkodliwych skutkach leczenia za pomocą glistnika i zaczęło się wycofywanie preparatów z glistnikiem z lecznictwa.

Zdarzają się zatrucia spowodowane spożyciem dużej ilości glistnika lub jego przetworów. Przytrafiają się one narkomanom próbującym stosowania glistnika w zastępstwie maku lekarskiego oraz osobom, które nadużyją leków z alkaloidami glistnika. Toksyczne działanie mają alkaloidy izochinolinowe. Objawem zatrucia jest ból i pieczenie w jamie ustnej, ślinotok, ból brzucha i biegunka, czasem krwawa. W ostrych przypadkach zdarzają się zawroty, zaburzenia świadomości (do głębokiej śpiączki włącznie), spadek ciśnienia tętniczego, tachykardia. Najpoważniejsze objawy dotyczą zaburzeń funkcji układu krążenia, do zapaści włącznie. Zarejestrowano przypadki zatruć śmiertelnych (w przypadku dzieci). W przypadku spożycia glistnika należy jak najszybciej podać osłaniająco białko jaja kurzego lub chude mleko, a następnie wykonać płukanie żołądka. Sok glistnika może powodować także podrażnienie skóry (pieczenie, obrzęk, owrzodzenie) oraz spojówek (pieczenie, łzawienie). Zatrucia zwierząt w zasadzie się nie zdarzają, ponieważ te unikają glistnika z powodu nieprzyjemnego zapachu i smaku. Sporadycznie u bydła obserwowano po spożyciu dużych dawek ślinotok, senność, chwiejny chód i silne pragnienie. Dawki do 0,5 kg zielonej masy glistnika nie powodowały jednak objawów zatrucia.
W pierwszych latach XXI wieku potwierdzono także hepatotoksyczność alkaloidów glistnika.
Więcej tutaj: https://pl.wikipedia.org/wiki/Glistnik_jask%C3%B3%C5%82cze_ziele

* Melissa Officinalis -"Ekstrakt z Melisy lekarskiej skutecznie łagodzi podrażnienia oraz przynosi ulgę zmęczonej skórze, chroni ją przed działaniem wolnych rodników. Idealny składnik kosmetyków do przetłuszczających się włosów, a szczególne tłustych u nasady i suchych na końcach. Posiada właściwości regenerujące, uspakajające oraz odświeżające chroni przed szkodliwym działaniem promieni słonecznych."

* Pulmanaria Officinalis- Miodunka Plamista."Gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny ogórecznikowatych. Rodzime rejony jej występowania to niemal cała Europa. W Polsce jest rzadki, występuje głównie w części zachodniej i na Pomorzu.

Do głównych składników czynnych miodunki należą przede wszystkim związki krzemu (łatwo przyswajalna krzemionka), allantoina, saponiny, śluzy, garbniki, flawonoidy (kwercetyna), alkaloidy pirolizydynowe (śladowe ilości), kwas chlorogenowy, kwas elagowy, kwas rozmarynowy i antocyjany.
Wodne wyciągi z ziela miodunki – Herba Pulmonariae działają wykrztuśnie, osłaniająco, przeciwwysiękowo, przeciwkrwotocznie, wzmacniająco, przyśpieszają gojenie ognisk gruźliczych i ran na skórze oraz błonach śluzowych."

* Chamomilla Recutita- Rumianek Pospolity.

"Zastosowanie:
-Roślina lecznicza.
-Surowiec zielarski: koszyczek rumianku – Anthodium Chamomillae (syn. Flos Chamomillae). Zawiera olejek eteryczny (od 0,3 do 1,2%), w którego skład wchodzi chamazulen,bisabolol, spiroeter. Surowiec zawiera także flawonoidy, związki kumarynowe, śluz, cholinę, sole mineralne.
-Przetwór: olejek rumiankowy – Oleum Chamomillae, w handlu jako Azulan.
-Działanie: w medycynie i kosmetyce używa się olejku. Najczęściej jest stosowany doustnie jako środek przeciwzapalny i przeciwskurczowy układu pokarmowego, ma też działanie przeciwalergiczne. Użyty zewnętrznie przeciwdziała stanom zapalnym skóry. Stosowany wewnętrznie w nieżycie jelit i żołądka, zewnętrznie na owrzodzenia skóry, hemoroidy, rumień, oparzenia słoneczne i termiczne I i II stopnia."

* Bidens Tripartita- "Uczep trójlistkowy, uczep trójdzielny – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Występuje w Europie, Azji, północnej Afryce i Ameryce Północnej. W Polsce pospolity na obszarze całego niżu i w niższych położeniach górskich." Działa przeciwzapalnie oraz gojąco.

* Achillea Millefolium- Krwawnik Pospolity. "Ziele ma przyjemny, aromatyczny zapach i gorzki smak. Olejek eteryczny (Millefolii oleum) zawiera związki azulenowe, ponadto roślina zawiera cholinę, flawonoidy, garbniki, kwasy: mrówkowy, octowy, izowalerianowy, gorzki glikozyd achilleinę oraz sole mineralne (zwłaszcza sole cynku i magnezu). Krwawnik można też stosować zewnętrznie w celu łagodzenia stanów zapalnych skóry i błon śluzowych oraz na rany, aby przyspieszyć gojenie."

* Urtica Dioica- Pokrzywa Zwyczajna. "Pokrzywa wykorzystywana jest do pielęgnowania urody. Z liści pokrzywy otrzymuje się chlorofil a i b. Ma on szerokie zastosowanie w produkcji kremów, maseczek i toników. Kosmetyki z pokrzywy wykorzystywane są one do pielęgnacji skóry i włosów skłonnych do przetłuszczania się. Regularne płukanie włosów roztworem uzyskanym z zalania 100 g posiekanych liści 0,5 l gorącej wody, do którego po ostudzeniu dodaje się 0,5 l 4% octu powoduje, że włosy nie wypadają, stają się elastyczne i lśniące. Pokrzywa pozwala też zwalczyć łupież. W przypadku niektórych osób o bardzo wrażliwej cerze, pokrzywa obecna w kosmetykach może powodować reakcję alergiczną."

* Potentilla Anserina- Pięciornik Gęsi." Inne nazwy zwyczajowe i ludowe: pięciornik pospolity, pięćperset gęsi, srebrnik pospolity, gęsie ziele, gęsia trawa, gęsiówka, drabinki, dziewicze ziele. Działanie: środek ściągający i przeciwzapalny, a także rozkurczający na mięśnie gładkie. Stosowany przy biegunkach, chorobach jelit i dróg żółciowych charakteryzujących się stanami kurczowymi, w początkowym stadium kamicy żółciowej, zaburzeniach menstruacji, nieżycie żołądka i jelit. Dzięki zawartości substancji gorzkich poprawia apetyt i ułatwia trawienie."

* Arctostaphylos Uva-Ursi- Mącznica Lekarska. Gatunek rośliny z rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Ma wiele nazw zwyczajowych: chrościna, mącznica garbarska, niedźwiedzie grono. Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Została mocno przetrzebiona przez intensywne pozyskiwanie dla celów leczniczych. Wskutek tego wyginęła na wielu stanowiskach. Liczne jej stanowiska zostały zajęte i zniszczone wskutek rozbudowy przemysłu. Wiele jej stanowisk znajduje się w parkach narodowych i rezerwatach przyrody. Działanie: moczopędnie, ściągająco i antyseptycznie. Odwary stosuje się przy łagodnych zakażeniach dróg moczowych, a także przy kamicy nerkowej, przeroście gruczołu krokowego, moczeniu się nocnym, ropomoczu, białkomoczu i bezmoczu. Często stosowana jest do tego celu w mieszance ze skrzypem polnym. Do skutecznego działania niezbędny jest alkaliczny odczyn moczu, który uzyskuje się pijąc podczas kuracji wodę mineralną lub roztwór sody. Ze względu na różne przeciwwskazania i możliwe skutki uboczne kurację można przeprowadzać tylko pod kontrolą lekarza."

* Inula Helenium- "Oman wielki – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny astrowatych. Pochodzi z Europy i Azji Środkowej, rozprzestrzenił się też gdzieniegdzie poza obszarem swojego rodzimego występowania." Działanie: gojące, antysteptyczne, przeciwzapalne.

* Polygala Sibirica- Krzyżownica Syberyjska. Wykazuje działanie przeciwzapalne, wzmacniające.

* Glycyrrhiza Glabra- Lukrecja Gładka. "Glycyrrhiza pochodzi od greckiego słowa „glycos”, co w dosłownym tłumaczeniu oznacza „słodki” i słowa „rhiza”- korzeń. I to właśnie okorowany korzeń o żółtej barwie jest podstawowym surowcem leczniczym. Związkiem czynnym tego surowca są saponiny trójterpenowe. Bardzo ważną substancją saponin jest glicyryzyna, 40- 50 razy słodsza od sacharozy. Nie znalazła jednak zastosowania jako produkt zastępczy cukru, gdyż pozostawia nieprzyjemny smak. Obok glicyryzyny w korzeniu lukrecji występują również flawonoidy (likwirytygenina), hydroksykumaryny (umbeliferon, hemiaryna), fitosterole, żywice, aminokwasy, kwasy organiczne, olejek eteryczny i sole mineralne."

Spośród licznych zastosowań lukrecji we współczesnej kosmetologii, można wyróżnić cztery główne kierunki działania:

-przeciwutleniające
-inhibicja tyrozynazy
- przeciwzapalne
-zahamowanie wzrostu bakterii, wirusów i grzybów.

Więcej tutaj: http://biotechnologia.pl/kosmetologia/artykuly/lukrecja-gladka-roslina-nie-tylko-lecznicza,436

* Pinus Sylvestris- Sosna Zwyczajna. Olejek sosonowy wykorzystywany jest do leczenia przeziębienie, wszelakich infekcji dróg oddechowych. Pączki sosny uzywa się do kąpiel wzmacniających oraz wszelkich chorobach skórnych, rozluźnia mięsnia i relaksuje. Dziegieć sosnowy natomiast działa antyseptycznie, leczy takie choroby skórne jak: łuszczyca czy grzybica, zmniejsza łojotok.

* Saponaria Alba Officinalis- Mydlnica Lekarska. " Działanie : wykrztuśne, pobudzające czynności żołądka i trzustki, żółciopędne. Unieszkodliwia cholesterol, ułatwia wchłanianie związków trudno przyswajalnych przez organizm (np. sole żelaza, wapnia). Używana jest też w zapaleniach oskrzeli i tchawicy, przy kaszlu. Używana jest w postaci odwaru. Stosowana jest w kosmetyce do wytwarzania niektórych past do zębów, szamponów, maseczek. Dawniej, gdy nie znano mydła, do mycia używano m.in. odwarów z korzeni mydlnicy. Są skuteczne, pienią się obficie i swoimi własnościami przewyższają mydła, gdyż nie niszczą skóry i nie powodują alergii u ludzi uczulonych na mydło. Używana była szczególnie do prania jedwabi i innych delikatnych tkanin, np. koronek itp. Wytwarzano z niej dawniej mydlik, używany do odtłuszczania wełny."

* Inonotus Obliquus- Czaga,Błyskoporek Podkorowy. "Jest grzybem – pasożytem rosnącym na różnych drzewach liściastych, ale tylko sklerocja (występujące u grzybów zwykle bulwkowate wytwory grzybni zbudowane z plektenchyny, czyli gęsto splątanych strzępków grzybni) z pni brzóz powinny być wykorzystywane do celów prozdrowotnych. Błyskoporek podkorowy w Polsce znany jest również pod wieloma innymi nazwami a mianowicie: włóknouszek ukośny, błyskoporek ukośny, huba ukośna, huba brzozowa, czarna huba brzozowa, (czarny) guz brzozowy, czer, czyr brzozy, czaga, huba skośno rurkowa. Czaga był i jest nadal używany przez Chantów dla ogólnego dobrego samopoczucia, wewnętrznego oczyszczenia „odtruwania” organizmu, zapobiegania i leczenia chorób w ogóle, ale w szczególności w przypadku owrzodzeń żołądka i dwunastnicy, przy dolegliwościach wątroby, przy schorzeniach jelit, chorobach serca, gruźlicy i aby pozbyć się robaków pasożytniczych. Czaga był przygotowany w postaci herbaty. Pokrojone suszone Czaga wkładano do wrzącej wody, gotowano przez kilka minut i powstały wywar popijano, aż dolegliwość została wyleczona.

Chantowie stosowali również Czagę, aby przygotować naturalny środek myjący tzw: „wodę z mydłem”. Aby przygotować roztwór wodny Czagę najpierw wkładano do ognia. Kiedy grzyb się rozżarzył i zmienił kolor na czerwony (jak tlący się węgiel drzewny), wkładano go do wiadra z ciepłą wodą, a następnie mieszano, aż połamał się na małe kawałki. Otrzymano w ten sposób „czarną wodę” o silnych właściwościach oczyszczających i dezynfekujących."

* Larix Sibirica- Modrzew Syberyjski. Działanie: oczyszczające i dezynfekujące.

* Alnus Glutinosa- Olsza Czarna. Działanie: ściagające, przeciwzapalne, dezynfekcyjne, działa świetnie na przetłuszczanie oraz łupież.

* Evernia Prunastri- "Mąkla tarniowa – gatunek grzybów z rodziny tarczownicowatych. Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów. Plecha mąkli tarniowej w okresach głodu była ważnym składnikiem pożywienia ludzi. Po zmieleniu jest w wielu rejonach Laponii do dzisiaj używana jako dodatek do mąki podczas pieczenia chleba.
Surowiec, jakim są plechy mąkli tarniowej nosi tradycyjną nazwę mech dębowy. Olejek lotny destylowany z plech jest stosowany we współczesnej perfumerii. Znajduje się w wodach po goleniu, męskich dezodorantach, a ponadto jako olejek do lamp zapachowych."

* Usnea Barbata -Brodaczka – rodzaj grzybów z rodziny tarczownicowatych. Rosną na drzewach w lasach. Zwisająca, krzaczkowata lub brodata plecha. Cechuje je duża zmienność i są trudne do oznaczenia. Zanikają z powodu nawet nieznacznych zanieczyszczeń powietrza. Wszystkie gatunki w Polsce objęte są ochroną gatunkową." Działa przeciwzapalnie i przeciwbakteryjnie.

* Picea Sibirica- Świerk Syberyjski- wzmacnia włosy, dodaje blasku.

* Rhaponticum Carthamoides- Szczodrak krokoszowaty, Leuzea Krokoszowata. "Gatunek byliny z rodziny astrowatych. W stanie naturalnym rośnie głównie w rejonach górskich na Syberii (w górach Sajany, Ałtaj), w Azji Środkowej na wysokości powyżej 1700 m n.p.m. Roślina znana mieszkańcom regionu od co najmniej 3 wieków. Właściwości lecznicze rośliny wykazał syberyjski podróżnik Grigorij Potanin z końcem XIX wieku wskazując na stymulator energii mięśni. Pierwsze badania farmakologiczne przeprowadzono po II wojnie światowej, a pierwszy preparat w formie nalewki ukazał się w aptekach w roku 1955. Do celów leczniczych wykorzystuje się korzenie i kłącza zawierające m.in. kwas askorbinowy (ok. 0,1%), garbniki (5-10%), olejek eteryczny, karoten, inulinę, szczawian wapnia.
Wyciąg z rośliny i nalewka (przy użyciu 70-procentowego spirytusu) stosowana jest jako środek pobudzający i wzmacniający w zaburzeniach czynnościowych układu nerwowego, w stanach przemęczenia fizycznego i umysłowego. Jest używany również przy niemocy płciowej i w leczeniu alkoholizmu."

* Methylylchloroisothazoline- "Metylochloroizotiazolinon. Konserwant. Ma działanie alergizujące i oddziałują na układ nerwowy. Znajduje się na liście substancji konserwujących dozwolonych do stosowania z ograniczeniami w produktach kosmetycznych. Jego dopuszczalne maksymalne stężenie w gotowym produkcie to 0,0015%."

* Methylisothiazolinone- Methylisothiazolinone- "Substancja rozpuszczalna w wodzie, stabilna chemicznie. Rozpadowi ulega w temperaturze powyżej 155 oC.
Substancja konserwująca, która uniemożliwia rozwój i przetrwanie mikroorganizmów w czasie przechowywania produktu. Chroni kosmetyk przed wtórnym zakażeniem bakteryjnym – mikroorganizmami, które mogą być wprowadzane do produktu poprzez kontakt produktu ze skórą (np. w czasie nabierania kremu palcem) lub otoczeniem.
Jego dopuszczalne maksymalne stężenie w preparacie gotowym do użycia wynosi 0,01% (100 ppm). Występuje też w mieszaninie z pochodną chlorową – methylchloroisothiazolinone (w stosunku 3:1, 5-chloro-2-metylo-3(2H)-izotiazolonu i 2-metylo-3(2H)-izotiazolonu). Maksymalne stężenie mieszaniny w produkcie gotowym wynosi 0,0015% (15 ppm)."

* CI 15985- "Żółcień pomarańczowa FCF (E110) – organiczny związek chemiczny, żółtopomarańczowy, syntetyczny barwnik azowy stosowany do barwienia żywności. Zakazany w niektórych krajach ze względu na swoją szkodliwość (np. w Norwegii i Finlandii)."


Moja opinia:



* Zapach: delikatny, ziołowy, przypomina mi trochę kwiat lipy. Nie jest za mocny, utrzymuje się na ciele i włosach, podoba mi się.

* Komfort użytkowania: tutaj słabiej, nie podoba mi się idea mydła w słoiczku. Mam długi paznokcie i produkt wchodzi mi pod paznokcie co przyjemne nie jest. Ciężko nagarnąć odpowiednią ilość. Nigdy nie trzymam mydła pod samym prysznicem, stoi ciut dalej, bo zawsze się boję, iż przez przypadek go zaleje. Zawsze pamiętam, aby wytrzeć ręce przed użyciem. Boję się, iż nawet kilka kropel wody może wpłynąć na trwałość produktu. Lubię opakowania z pompką lub otwierane na klik, bo są bardzo wygodne. Forma galaretki także nie pomaga, parę razy mydło spadło mi z ręki, kiedy brałam prysznic. Kombinowałam także z myciem włosów, mam włosy wysokoporowate, które bardzo łatwo skołtunić, w końcu doszłam do wniosku iż najodpowiedniejsza będzie metoda kubeczkowa.

* Używałam jako:

- mydła do rąk- ładnie się pieni, nie wysusza skóry.

- Szamponu- jak widzimy powyżej mydło zawiera SLS, więc używałam go jako szamponu oczyszczającego, zamiennie z innymi delikatnymi szamponami: raz, dwa razy w tyg, nie częściej. Może stać się alternatywą dla szamponów ziołowych. Mydło porządnie oczyszcza włosy, nie zauważyłam jednak, abym mogła myć włosy po nim rzadziej.Poza tym moje włosy po nim, są bardziej splątane niż zwykle, co do wysokoporowatych, bardzo suchych i zniszczonych włosów mojej siostry- to już inna inszość: kołtuni je do tego stopnia, iż potrzebna jest podwójna ilość odżywki. Wyschnięte włosy są po nim sypkie i lekkie oraz super oczyszczone :) Zapach utrzymuje się na włosach. Nie zauważyłam, aby wysuszał moje włosy.

- Żel pod prysznic- nie wysusza, dobrze myje, fajnie się pieni, ładnie pachnie.

- Myjadło do stóp- miłe chwile dla zmęczonych upałem stóp :)


* Skład: zawiera SLS, Cocamid DEA, olej mineralny oraz nie zbyt ładne konserwanty, ale z drugiej strony to bogactwo ziół i olejów.

* Cena: 39,90 zł za 500 ml, na innych stronach widziałam większe ceny, więc po co przepłacać jak można kupić na Etno Bazar.

* Wydajność na plus wielkie opakowanie, aż 500 ml, fajnie się pieni, tylko ta nieporęczne opakowanie i spada czasem z dłoni, szkoda :(

Moja ocena: 4/5


Źródła: https://pl.wikipedia.org/wiki/Dziegie%C4%87 https://pl.wikipedia.org/wiki/Komosa_pi%C5%BCmowa https://pl.wikipedia.org/wiki/Cedr_himalajski http://www.poradnikzdrowie.pl/zywienie/co-jesz/olej-sojowy-zastosowanie-w-kuchni-kosmetyce-wlasciwosci-oleju-sojowego_36405.html https://pl.wikipedia.org/wiki/Jod%C5%82a_syberyjska https://pl.wikipedia.org/wiki/Ja%C5%82owiec_pospolity https://pl.wikipedia.org/wiki/Szar%C5%82at http://www.cbr.edu.pl/rme-archiwum/2011/rme41/dane/7_1.html https://pl.wikipedia.org/wiki/R%C3%B3%C5%BCa_dzika https://pl.wikipedia.org/wiki/Rumianek_pospolity https://pl.wikipedia.org/wiki/Uczep_tr%C3%B3jlistkowy https://pl.wikipedia.org/wiki/Krwawnik_pospolity https://pl.wikipedia.org/wiki/Pokrzywa_zwyczajna https://pl.wikipedia.org/wiki/Pi%C4%99ciornik_g%C4%99si https://pl.wikipedia.org/wiki/M%C4%85cznica_lekarska https://pl.wikipedia.org/wiki/Oman_wielki https://pl.wikipedia.org/wiki/M%C4%85kla_tarniowa https://pl.wikipedia.org/wiki/Usnea https://pl.wikipedia.org/wiki/Szczodrak_krokoszowaty https://pl.wikipedia.org/wiki/Glistnik_jask%C3%B3%C5%82cze_ziele https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%81opian_wi%C4%99kszy http://arsenicmakeup.blogspot.com/p/baza-inci.html https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%BB%C3%B3%C5%82cie%C5%84_pomara%C5%84czowa_FCF